ευαπόλυτος

ευαπόλυτος: εὐαπόλυτος, -ον (Α)

1. αυτός που χωρίζεται εύκολα από κάτι («εὐαπόλυτος οὖσα ὀστέων», Ιπποκρ.)

2. αυτός που ξεριζώνεται εύκολα

3. (για πρόβλημα ή απορία) αυτός που λύνεται εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + απο-λύω (πρβλ. αν-απόλυτος, δυσ-απόλυτος)].

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

εὐαπόλυτος — easy to be separated from masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐαπολυτώτερον — εὐαπόλυτος easy to be separated from masc acc comp sg εὐαπόλυτος easy to be separated from neut nom/voc/acc comp sg εὐαπόλυτος easy to be separated from adverbial … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐαπόλυτον — εὐαπόλυτος easy to be separated from masc/fem acc sg εὐαπόλυτος easy to be separated from neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐαπόλυτα — εὐαπόλυτος easy to be separated from neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Academic Dictionaries and Encyclopedias